اولین شب جمعه ی ماه رجب فرا رسیده است... شبی ملکوتی.... مخصوصا که همزمان شده است با شهادت غریب سامرا (علیه السلام).... از اعمال امشب است زیارت شاه خراسان (علیه آلاف التحیه و الثناء)....
می خواهم امشب به حرم بروم و تمام وجودم فریاد شود و بگریم در مظلومی امامم و شکایت کنم از اهانت گرانش... و بخواهم رفع مظلومیتش را.... تا وجودم فریاد شود و بگویم اولین و آخرین آرزویم را....
«فرج» را می گویم.... و اجابت شوم و بگیرم این اولین و آخرین را...
خدایا به تو پناه آورده ام.... در زیر سایه ی گلدسته ی حرم امامم... خدایا لب گشوده ام به ثنایت.... مران مرا ز درگهت.... گرچه که پست و حقیرم... به حق صاحبان امشب... در این شب زیبا.... خدایا.... آرزویم... اول و آخرش...
برسان امام ما را....
برسان فرج را... برسان گشایش را.... برسان هستی را.... برسان حق را...
برسان امید را.... برسان سپیدی را.... بِرَهان پلیدی را....
برسان امیر را... بِرَهان اسیر را.....
برسان سرور را.... بِرَهان شرور را...
برسان مهدی را.... برسان.... برسان....